Bhagavad Gita: Chapter 4, Verse 40

BG 4.40: ஆனால் நம்பிக்கையோ, அறிவோ இல்லாதவர்கள், சந்தேகப்படும் இயல்புடையவர்கள், வீழ்ச்சியைச் சந்திக்கிறார்கள். சந்தேகம் கொண்ட ஆன்மாக்களுக்கு இம்மையிலும் மறுமையிலும் மகிழ்ச்சி இல்லை.

ப⁴க்¹தி¹ ரஸாம்ரித்¹ ஸிந்து⁴ நம்பிக்கை மற்றும் அறிவின் அடிப்படையில் ஆன்மீக பயிற்சியாளர்களை மூன்று வகையாக பிரிக்கிறது

ஶாஸ்த்¹ரே யுக்¹தௌ¹ ச¹ நிபுணஹ ஸர்வதா² த்⁴ருட⁴ நிஶ்ச¹யஹ

ப்¹ரௌட⁴ ஶ்ரத்³தோ⁴ ‘தி⁴கா¹ரீ யஹ ஸ ப⁴க்¹தா¹வுத்¹த¹மோ மத¹ஹ

யஹ ஶாஸ்த்¹ராதி³ஷ்வனிபு¹ணஹ ஶ்ர்த்³தா⁴வான் ஸ து¹ மத்⁴யமஹ

யோ ப4வேத்¹ கோ¹மல ஶ்ரத்³த⁴ஹ ஸ க¹னிஷ்டோ² நிக³த்⁴யதே¹ (1.2.17–19)

'உயர்ந்த ஸாதகர் (ஆன்மீக ஆர்வமுள்ளவர்) வேதங்களை அறிந்தவர் மற்றும் உறுதியான நம்பிக்கையுடன் இருப்பவர். நடுத்தர வர்க்க ஆன்மீக ஆர்வமுள்ளவர் வேதங்களை அறியாதவர், ஆனால் கடவுள் மற்றும் குருவின் மீது நம்பிக்கை கொண்டவர். மிகக் குறைந்த வகுப்பை சேர்ந்த ஆன்மீக ஆர்வமுள்ளவருக்கு வேத அறிவும் இல்லை, மற்றும் நம்பிக்கையின் கடாட்சமும் இல்லை.’ மூன்றாவது வகையைப் பொறுத்தவரை, ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறுகிறார், அத்தகைய நபர்கள் இம்மையிலோ அல்லது மறுமையிலோ அமைதியை அடைய முடியாது. உலக செயல்களுக்குக்கூட நம்பிக்கை தேவை. உதாரணமாக, ஒரு பெண் ஒரு உணவகத்திற்குச் சென்று உணவை ஆர்டர் செய்தால், அந்த உணவகம் தனது உணவில் விஷத்தைக் கலக்காது என்று அவள் நம்புகிறாள். இருப்பினும், அவள் சந்தேகத்தால் முற்றுகையிடப்பட்டு, ஒவ்வொரு உணவுப் பொருளையும் முதலில் இரசாயனப் பரிசோதனைக்கு உட்படுத்த விரும்பினால், அவள் எப்படி மகிழ்ந்து தன் உணவை முடிப்பாள்? இதேபோல், ஒரு நபர் மொட்டையடிப்பதற்காக முடிதிருத்தும் நிலையத்திற்குச் சென்று நாற்காலியில் அமர்ந்தார், முடிதிருத்தும் நபர் தனது கத்தியின் கூர்மையான முனையை அவரது கழுத்திற்கு மேல் நகர்த்துகிறார். இப்போது, ​​அந்த மனிதன் முடிதிருத்துபவனை சந்தேகப்பட்டு, அவனைக் கொன்றுவிடுவானோ என்று அஞ்சினால், அவருடைய பதட்டமான மன நிலையினால் அவனால் அமைதியாக உட்கார்ந்து இருக்க முடியாது. எனவே, சந்தேகம் உள்ளவனுக்கு இம்மையிலோ அல்லது மறுமையிலோ மகிழ்ச்சி இல்லை என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் கூறுகிறார்.