Bhagavad Gita: Chapter 5, Verse 24

BG 5.24: எவர்கள் தங்களுக்குள் மகிழ்ச்சியாக இருப்பார்களோ, கடவுளின் மகிழ்ச்சியை அனுபவித்து, உள்ளொளியால் பிரகாசிக்கிறார்களோ, அத்தகைய யோகிகள் இறைவனுடன் ஐக்கியமாகி ஜட வாழ்விலிருந்து விடுபடுகிறார்கள்.

'உள்ளொளி' என்பது கடவுளின் அருளால் நாம் அவரிடம் சரணடையும் போது, ​​உணர்தல் வடிவில் உள்ளிருந்து அருளப்படும் தெய்வீக அறிவாகும். யோக3 த3ரிஷனம் கூறுகிறது:

ரித¹ம்ப⁴ரா த¹த்¹ர பிரஞ்ஞா (1.48)

‘சமாதி நிலையில், ஒருவரின் புத்தி சத்தியத்தை உணர்ந்து நிரம்புகிறது.’.

ஆசை மற்றும் கோபத்தின் தூண்டுதல்களைத் தாங்க வேண்டியதன் அவசியத்தைப் பற்றி அர்ஜுனனிடம் அறிவுறுத்திய பிறகு, ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இதைப் பயிற்சி செய்வதற்கான ரகசிய வழிமுறையை வெளிப்படுத்துகிறார். யோன்த¹ஹ ஸுகோ² வார்த்தைகளுக்கு 'உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சியாக இருப்பவர்' என்று பொருள். வெளிப்புறப் பொருட்களால் நாம் பெறும் மகிழ்ச்சி ஒருவிதம், கடவுளில் மனதை உள்வாங்கும்போது உள்ளிருந்து அனுபவிக்கும் மற்றொரு வகையான மகிழ்ச்சி. நாம் உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்கவில்லை என்றால், வெளிப்புற சோதனைகளை நிரந்தரமாக எதிர்க்க முடியாது. ஆனால் இதயத்தில் பாயத் தொடங்கும் கடவுளின் பேரின்பத்தை ஒப்பிடுகையில், நொடிப்பொழுதிற்கான வெளிப்புற இன்பங்கள் அற்பமானவை மற்றும் துறப்பது எளிது.

முனிவர் யமுனாச்சார்யார் கூறுகிறார்:

யதா³வதி⁴ மம சேத¹ஹ கி¹ருஷ்ண-ப¹தா³ராவிந்தே³

நவ-நவ-ரஸ-தா⁴மனுத்யத¹ ரந்து¹ம் ஆஸீத்¹

த¹தா¹வதி⁴ ப³த¹ நாரி ஸங்க³மே -ஸ்மர்யமானே

ப⁴வதி¹ முக²-விகா¹ரஹ ஸுஷ்டு¹நிஷ்டீ²வநம் ச¹

‘கிருஷ்ணரின் தாமரை போன்ற பாதங்களில் தியானம் செய்யத் தொடங்கியதிலிருந்து, நான் எப்போதும் பெருகிய ஆனந்தத்தை அனுபவித்து வருகிறேன். தற்செயலாக சிற்றின்பம் பற்றிய எண்ணம் என் மனதில் தோன்றினால், நான் அந்த எண்ணத்தை உமிழ்ந்து, வெறுக்கத்தக்க வகையில் என் உதடுகளைச் சுருட்டிக் கொள்கிறேன்.’