Bhagavad Gita: Chapter 5, Verse 18

BG 5.18: உண்மையான அறிவாளிகள், தெய்வீக ஞானக் கண்களால், ப்ராஹ்மணரையும், பசுவையும், யானையையும், நாயையும், நாயை உண்பவரையும் சமமாகப் பார்க்கிறார்கள்.

அறிவின் கண்ணோட்டத்தின் மூலம் நாம் விஷயங்களை உணரும்போது, ​​அது ப்¹ரஞ்ஞ ச¹க்ஷு - 'அறிவின் கண்களால்'. என்று அழைக்கப்படுகிறது . ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் வித்³யா ஸம்ப¹ன்னே என்ற வார்த்தைகளை அதே உட்கருத்துடன் பயன்படுத்துகிறார், ஆனால் அவர் வினயத்தையும் சேர்க்கிறார், அதாவது, 'அடக்கம்'. என்று சேர்க்கிறார். தெய்வீக அறிவின் அடையாளம், அது பணிவு உணர்வுடன் உள்ளது, அதே சமயம் ஆழமற்ற புத்தக அறிவு புலமையின் பெருமையுடன் உள்ளது.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் தெய்வீக அறிவு எவ்வாறு உடல் பார்வையிலிருந்து வேறுபட்ட பார்வையை வழங்குகிறது என்பதை வெளிப்படுத்துகிறார். ஞானம் பெற்ற, பக்தர்கள் எல்லா உயிர்களையும் கடவுளின் துணுக்குகளாகவும், அதனால் தெய்வீக இயல்புடையவர்களாகவும் உள்ள ஆத்மாக்களாகவே பார்க்கிறார்கள். முற்றிலும் மாறுபட்ட உயிரினங்கள் மற்றும் வாழ்க்கை வடிவங்களுக்கு ஸ்ரீ கிருஷ்ணரால் கொடுக்கப்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகள். வழிபாட்டுச் சடங்குகளை நடத்தும் ஒரு வேத பிராமணர் மதிக்கப்படுகிறார், அதே நேரத்தில் நாய் உண்பவர் பொதுவாக ஒரு புறஜாதியாகக் கருதப்படுகிறார்; ஒரு மாடு மனித நுகர்வுக்காக பால் கறக்கப்படுகிறது, ஆனால் ஒரு நாய் அல்ல; சடங்கு அணிவகுப்புகளுக்கு யானை பயன்படுத்தப்படுகிறது, ஆனால் மாடு அல்லது நாய் இல்லை. இயற்பியல் கண்ணோட்டத்தில், இந்த இனங்கள் நமது கிரகத்தின் வாழ்க்கையின் நிறமாலையில் வேறுபாடுகள். இருப்பினும், ஆன்மீக அறிவைக் கொண்ட ஒரு உண்மையான கற்றறிந்த நபர் அவர்கள் அனைவரையும் நித்திய ஆத்மாக்களாகப் பார்க்கிறார், அதன் விளைவாக, அவற்றை சமக் கண்ணால் பார்க்கிறார்.

. பிராமணர்கள் (பூசாரிகள்) உயர் சாதியினர், அதே சமயம் ஶுதி³ரர்கள் (தொழிலாளர் வர்க்கம்) தாழ்ந்த சாதியினர் என்ற கருத்தை வேதங்கள் ஆதரிக்கவில்லை. பிராமணர்கள் வழிபாட்டுச் சடங்குகள் செய்தாலும் , க்ஷத்திரியர்கள் சமுதாயத்தை நிர்வகித்தாலும், வைசியர்கள் வியாபாரம் செய்தாலும், ஶுதி³ரர்கள் ர்கள் தொழிலில் ஈடுபட்டாலும், அவர்கள் அனைவரும் நித்திய ஆத்மாக்கள், அவர்கள் கடவுளின் சிறிய பகுதிகள், எனவே ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறார்கள் என்பது அறிவின் கண்ணோட்டம்.