மாம் ச1 யோவ்யபி4சா1ரேண ப4க்1தி1யோகே3ன ஸேவதே1 |
ஸ கு3ணான்ஸமதீ1த்1யைதா1ன்ப்3ரஹ்மபூ4யாய க1ல்ப1தே1 ||26||
மாம்--—என்னை; ச--—மட்டும்; யஹ--—யார்; அவ்யபிசாரேண---—கலவையற்ற; பக்தி-யோகேன----பக்தியின் மூலம்; ஸேவதே—--சேவை செய்பவர்; ஸ-—அவர்கள்; குணான்--—ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளுக்கு; ஸமதீத்ய--—மேல் உயர்ந்தவர்கள்; ஏதான்—--இவர்கள்; பிரஹ்ம--பூயாய—--ப்ரஹ்மத்தின் நிலைக்கு; கல்பதே---உயர்கிறார்கள்
Translation
BG 14.26: கலப்பற்ற பக்தியுடன் எனக்கு சேவை செய்பவர்கள் ஜட இயற்கையின் முப்பரிமாணங்களைக் கடந்து பிரம்ம நிலைக்கு வருவார்கள்.
Commentary
மூன்று குணங்களுக்கு அப்பால் உள்ளவர்களின் குணாதிசயங்களை விளக்கிய ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், ஜட இயற்கையின் இந்த முறைகளைக் கடப்பதற்கான ஒரே ஒரு வழியை இப்போது வெளிப்படுத்துகிறார். மேலே உள்ள வசனம் தன்னைப் பற்றிய வெறும் அறிவும் உடலுடன் அதன் வேறுபாடும் போதாது என்பதைக் குறிக்கிறது. பக்தி யோகத்தின் உதவியுடன், மனதை பரமாத்மாவான ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் மீது நிலைநிறுத்த வேண்டும். அப்போதுதான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் நிர்குணமாக இருப்பது போல் மனமும் நிர்குணமாக மாறும் (மூன்று முறைகளால் தீண்டப்படாது)
கடவுளின் தனிப்பட்ட வடிவில் மனம் நிலை நிறுத்தப்பட்டால், அது ஆழ்நிலை தளத்திற்கு உயராது என்பது பலரின் கருத்து. உருவமற்ற ப்ரஹ்மத்துடன் இணைந்தால் மட்டுமே, மனம் ஜட இயற்கையின் முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்டதாக மாறும். இருப்பினும், இந்த வசனம் அத்தகைய கருத்தை மறுக்கிறது. கடவுளின் தனிப்பட்ட வடிவம் எல்லையற்ற குணங்களை கொண்டிருந்தாலும், இவை அனைத்தும் தெய்வீகமானது மற்றும் ஜட இயற்கையின் முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்டது. எனவே, கடவுளின் தனிப்பட்ட வடிவமும் நி மூன்று பொருள் முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்டது. முனிவர் வேத வியாசர் பத்ம புராணத்தில் இதை விளக்குகிறார்:
யஸ்து1 நிர்கு3ண இத்1யுக்த1ஹ ஶாஸ்த்1ரேஷு ஜக1தீ 3ஶ்வரஹ
ப்1ராக்1ருதை1ர்ஹேய ஸன்யுக்1தை1ர்கு3ணைர்ஹீனத்1வமுச்1யதே
‘எங்கே வேதங்கள் கடவுளை நிர்குண (பண்புகள் அற்ற) என்று குறிப்பிடுகிறதோ, அங்கெல்லாம் அவர் ஜடப் பண்புகள் இல்லாதவர் என்று அர்த்தம். ஆயினும்கூட, அவருடைய தெய்வீக ஆளுமை குணங்கள் அற்றது அல்ல--அவர் எல்லையற்ற தெய்வீக பண்புகளை உடையவர். இந்த வசனம் தியானத்தின் சரியான பொருளையும் வெளிப்படுத்துகிறது. ஆழ்நிலை தியானம் என்பது ஒன்றுமில்லாததை தியானிப்பது அல்ல. ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட ஆளுமை-கடவுள் .
