ଅଷ୍ଟମ ଅଧ୍ୟାୟ: ଅକ୍ଷର ବ୍ରହ୍ମ ଯୋଗ

ଏହି ଅଧ୍ୟାୟରେ କେତୋଟି ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଶବ୍ଦର ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଅଛି, ଯାହାର ବିସ୍ତୃତ ବର୍ଣ୍ଣନା ଉପନିଷଦରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ ।  ତାଛଡା, ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଆତ୍ମାର କେଉଁ ଗତି ହୁଏ ତାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରାଯାଇଛି ।  ଆମେ ଯଦି ଦେହତ୍ୟାଗ କରିବା ସମୟରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିପାରିବା, ତାହେଲେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆମେ ତାଙ୍କୁ ପାଇ ପାରିବା । ତେଣୁ ଆମେ ନିଜର ଦୈନନ୍ଦିନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସହିତ ସର୍ବଦା ତାଙ୍କର ସ୍ମରଣ କରିବାକୁ ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେ ତାଙ୍କର ଗୁଣ,ଶୀଳ ଓ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଇତ୍ୟାଦିର ଚିନ୍ତନ କରି ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିପାରିବା । ପୁନଶ୍ଚ ତାଙ୍କର ନାମ ଗାନ ପୂର୍ବକ ତାଙ୍କଠାରେ ସ୍ଥିର ଯୋଗିକ ଏକାଗ୍ରତାର ଅଭ୍ୟାସ ମଧ୍ୟ କରିପାରିବା । ଅନନ୍ୟ ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଆମର ମନ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ଠାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିମଗ୍ନ ହୋଇଯିବ,ସେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି ମାୟିକ ପରିସୀମାର ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଦିବ୍ୟ ଜଗତରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ।

ଏହି ଅଧ୍ୟାୟରେ ଭୌତିକ ଜଗତର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଲୋକ ସମ୍ପର୍କରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ଅଛି । ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ରରେ, ଏହି ସବୁ ଲୋକ ଏବଂ ସେଥିରେ ଥିବା ଜୀବ ସମୁଦାୟ କିପରି ଭାବରେ ଉତ୍ପତ୍ତି ଲାଭ କରନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଳୟ ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କର ବିଲୟ କିପରି ହୁଏ,ତାହା ଏହି ଅଧ୍ୟାୟରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଅଛି । ଏହି ଦୃଶ୍ୟମାନ ଏବଂ ଅଦୃଶ୍ୟ ଜଗତର ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ଭଗବାନଙ୍କର ଲୋକ ଅବସ୍ଥିତ । ଯେଉଁମାନେ ଆଲୋକର ପଥ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି, ଶେଷରେ ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କର ଲୋକରେ ପହଞ୍ଚନ୍ତି ଏବଂ ପୁନର୍ବାର ଏହି ନଶ୍ୱର ସଂସାରକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ, ଯେଉଁମାନେ ଅନ୍ଧକାରର ଅନୁଗାମୀ ହୁଅନ୍ତି, ସେମାନେ ଜନ୍ମ, ବ୍ୟାଧି, ଜରା ଓ ମୃତ୍ୟୁର ଅନନ୍ତ ଚକ୍ରରେ ଘୂରି ବୁଲନ୍ତି ।