ப1த்1ரம் பு1ஷ்ப1ம் ப2லம் தோ1யம் யோ மே ப4க்1த்1யா ப்1ரயச்1ச2தி1 |
த1த2ஹம் ப4க்1த்1யுப1ஹ்ருத3மஶ்னாமி ப்1ரயதா1த்1மன: ||26||
பத்ரம்——ஒரு இலை; புஷ்பம்——ஒரு மலர்; ஃபலம்——ஒரு பழம்; தோயம்——நீர்; யஹ——யார்; மே——எனக்கு; பக்த்யா——பக்தியுடன்; ப்ரயச்சதி——சமர்பிக்கும்; தத்——அதை; அஹம்——நான்; பக்தி—உபஹ்ருதம்——பக்தியுடன் அளிக்கப்பட்ட; அஶ்னாமி——ஏற்றுக்கொள்வேன்; ப்ரயத—ஆத்மனஹ—— தூய உணர்வில் உள்ளவர்
Translation
BG 9.26: என் பக்தன் பக்தியுடன் தூய்மையான உணர்வால் சமர்பிக்கும் ஒரு இலை, ஒரு பூ, ஒரு பழம், அல்லது தண்ணீர் கூட நான் மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொள்வேன்.
Commentary
ஒப்புயர்வற்ற இறைவனை வழிபடுவதன் பலன்களை நிறுவிய ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இப்பொழுது அதைச் எளிமையாக எந்தவொரு பொருள் அல்லது செயலையும் கொண்டு செய்யக்கூடிய வழிமுறையை விளக்குகிறார். தேவலோக தேவர்களையும் முன்னோர்களையும் வழிபடுவதில், அவர்களைப் பிரியப்படுத்த பல விதிகள் உள்ளன, அவை அனைத்தும் கண்டிப்பாக பின்பற்றப்பட வேண்டும். ஆனால் அன்பான இதயத்துடன் கொடுக்கப்படும் எதையும் கடவுள் ஏற்றுக்கொள்கிறார். உங்களிடம் ஒரு பழம் மட்டுமே இருந்தால் அதை கடவுளுக்கு அர்ப்பணியுங்கள் அவர் மகிழ்ச்சியடைவார். பழம் இல்லை என்றால் அவருக்கு பூவை வழங்குங்கள். பூக்கள் வரும் பருவம் இல்லையென்றால், கடவுளுக்கு வெறும் இலையைக் காணிக்கையாகப் படையுங்கள். அது அன்பின் பரிசாக இருந்தால் மட்டுமே போதும். இலைகள் குறைவாக இருந்தால், எல்லா இடங்களிலும் கிடைக்கும் தண்ணீரை பிரசாதமாக வழங்குங்கள், ஆனால் மீண்டும், நீங்கள் அதை பக்தியுடன் செய்வதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். வசனத்தின் முதல் மற்றும் இரண்டாவது வரிகளில் ப4க்1த்1யா என்ற வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பக்தனின் பக்திதான் கடவுளுக்குப் பிரியமானது, காணிக்கையின் மதிப்பு அல்ல. இந்த அற்புதமான கூற்று மூலம், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கடவுளின் இரக்கமுள்ள தெய்வீக தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறார். நமது காணிக்கையின் பொருள் மதிப்பைப் பற்றி அவர் கவலைப்படவில்லை. மாறாக, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, நாம் அன்புடன் செலுத்தும் காணிக்கையை அவர் மதிக்கிறார். ஹரி ப4க்1தி1 விலஸ் கூறுகிறது:
து1ளஸி-த1ல-மாத்1ரேண ஜலஸ்ய சு1லுகே1ன ச1
விக்1ரீணீதே1 ஸ்வம் ஆத்1மானம் ப4க்1தே1ப்4யோ ப4க்1த1-வத்1ஸலஹ (11.261)
‘உண்மையான அன்புடன் கடவுளுக்கு ஒரு துளசி இலை மற்றும் உங்கள் உள்ளங்கையில் எவ்வளவு தண்ணீர் பிடிக்க முடியுமோ அவ்வளவு நீரைச் சமர்பித்தால், அவர் அன்பினால் பிணைக்கப்பட்டவர் என்பதால், அதற்குப் பதிலாகத் தம்மையே உங்களுக்குத் தருவார்.’ எல்லையற்ற பிரபஞ்சங்களின் அதிபதியான, வர்ணிக்க முடியாத அளவுக்குப் பரந்து விரிந்து கிடக்கும் மகிமையான குணங்களும், நற்பண்புகளும் கொண்ட, எவருடைய சிந்தனையினால் பல ப்ரபஞ்சங்கள் தோன்றி மறைந்து விடுகின்றனவோ, அவர் அவருடைய பக்தர்களின் அற்பமான ப்ரஸாதங்களைக் கூட உண்மையான அன்புடனும் பணிவுடனும் ஏற்றுக்கொள்வது எவ்வளவு அற்புதமானது. இங்கு பயன்படுத்தப்படும் வார்த்தை பிரயதாத்மனஹ, அதாவது, ‘நான் இதயம் தூய்மையாக உள்ளவர்களின் காணிக்கைகளை ஏற்றுக்கொள்கிறேன்.’
ஸ்ரீமத் பாகவதம் பகவத் கீதைfயின் மேற்கூறிய அதே வசனத்தைக் கொண்டுள்ளது. ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் தனது நண்பரான ஸுதாமாவின் வீட்டில் உலர் அரிசியை உண்ணும்பொழுது கூறினார்:
ப1த்1ரம் பு1ஷ்ப1ம் ஃபலம் தோ1யம் யோ மே ப4க்1த்1யா ப்1ரயச்1ச2தி1
த1த3ஹம் ப4க்1த்1யுப1 ஹ்ரித1ம் அஶ்னாமி ப்1ரயதா1த்1மனஹ (10.81.4)
‘ஒருவர் எனக்கு பக்தியுடன், தூய உணர்வால் அன்புடன் வழங்கும் ஒரு இலை, ஒரு பூ, ஒரு பழம், அல்லது தண்ணீர் கூட நான் மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.’
கடவுள் பூமியில் அவதரிக்கும் போதெல்லாம், அவர் தனது தெய்வீக பொழுதுபோக்குகளில் இந்த குணத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். மகாபாரதப் போருக்கு முன், கௌரவர்களுக்கும் பாண்டவர்களுக்கும் இடையே உடன்படிக்கையின் சாத்தியக்கூறுகளை ஆராய ஸ்ரீகிருஷ்ணர் ஹஸ்தினாபூர் சென்றபொழுது, பொல்லாத துரியோதனன் பெருமையுடன் அவருக்கு ஐம்பத்தாறு வகையான உணவுகளை (தயார் செய்தான். இருப்பினும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அவரது விருந்தோம்பலை நிராகரித்தார், அதற்குப் பதிலாக விதுராணியின் தாழ்மையான குடிசைக்குச் சென்றார், அவர் தனது அன்புக்குரிய இறைவனுக்கு சேவை செய்யும் வாய்ப்பிற்காக ஆழ்ந்து ஏங்கிக்கொண்டிருந்தார். தனது வீட்டிற்கு வந்தருளிய ஒப்புயர்வற்ற இறைவனை கண்டு மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தார். அவர் வாழைப்பழங்கள் மட்டுமே வழங்கினார் ஆனால் அவருடைய புத்தி அன்பான உணர்ச்சிகளால் மிகவும் தளர்ந்து போனது, அவள் பழத்தை கைவிடுவதையும் வாழைப்பழத் தோலை ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் வாயில் வைப்பதையும் அவர் உணரவில்லை. இருப்பினும், ஒருமுக நோக்குடைய பக்தியைக் கண்டு, ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், உலகிலேயே மிகவும் சுவையான உணவு என்பது போல, தோலை பேரின்பத்துடன் சாப்பிட்டார்.
