அத்3ருஷ்ட1பூ1ர்வம் ஹ்ருஷிதோ1ஸ்மி த்3ருஷ்ட்1வா
ப4யேன ச1 ப்1ரவ்யதி2த1ம் மனோ மே |
த1தே3வ மே த3ர்ஶய தே3வரூப1ம்
ப்1ரஸீத3 தே3வேஶ ஜக3ன்நிவாஸ ||45||
அத்ருஷ்ட-பூர்வம்--—இதுவரை பார்த்திராத; ஹ்ரீஷிதஹ----மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்; அஸ்மி—--நான்; த்ரிஷ்ட்வா---—கண்டு; பயேன--—பயத்தால்; ச----ஆயினும்; ப்ரவ்யதிதம்—--நடுங்குகிறது; மனஹ--—மனம்; மே---என்; தத்--—அது; ஏவ--—நிச்சயமாக; மே—---எனக்கு; தர்ஶய--—காட்டுங்கள்; தேவ—--கடவுளே; ரூபம்--—வடிவம்; ப்ரஸீத--—தயவு செய்து கருணை காட்டுங்கள்; தேவ-ஈஶ—--கடவுள்களின் கடவுளே; ஜகத்-நிவாஸ----ப்ரபஞ்சத்தின் உறைவிடமே
Translation
BG 11.45: இதுவரை நான் பார்த்திராத உனது ப்ரபஞ்ச வடிவத்தைக் கண்டு நான் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். ஆனாலும், என் மனம் பயத்தால் நடுங்குகிறது. தயவு செய்து என்னிடம் கருணை காட்டுங்கள், கடவுளின் கடவுளே, ப்ரபஞ்சத்தின் உறைவிடமே, உமது மகிழ்ச்சியான வடிவத்தை மீண்டும் எனக்குக் காட்டுங்கள்.
Commentary
பக்தியில் இரண்டு வகைகள் உள்ளன - ஐஸ்வர்ய ப4க்1தி1 மற்றும் மாது4ர்ய ப4க்1தி1. ஐஷ்வர்ய பக்தி என்பது கடவுளின் ஸர்வவல்லமையுள்ள அம்சத்தைப் பற்றி சிந்தித்து பக்தியில் ஈடுபடுவதற்கு பக்தர் தூண்டப்படுகிறார். ஐஷ்வர்ய பக்தியின் மேலாதிக்க உணர்வு பிரமிப்பு மற்றும் மரியாதைக்குரியது. அத்தகைய பக்தியில், கடவுளிடமிருந்து அந்நியமான தொலைவு போன்ற உணர்வு மற்றும் நடத்தையின் நேர்மையைப் பேண வேண்டியதன் அவசியம் எப்பொழுதும் உணரப்படுகிறது. ஐஷ்வர்ய பக்தியின் எடுத்துக்காட்டுகள் துவாரகா மற்றும் அயோத்தியில் வசிப்பவர்கள் முறையே ஸ்ரீ கிருஷ்ணரையும் ராமரையும் தங்கள் அரசர்களாக வழிபடுகிறார்கள். சாதாரண குடிமக்கள் தங்கள் அரசனிடம் மிகவும் மரியாதையுடனும் கீழ்ப்படிதலுடனும் இருக்கிறார்கள், இருப்பினும் அவர்கள் அவருடன் நெருக்கமாக உணரவில்லை
மாதுர்ய பக்தி என்பது பக்தன் கடவுளுடன் நெருங்கிய தனிப்பட்ட உறவை உணரும் இடம். அத்தகைய பக்தியின் மேலாதிக்க உணர்வு, ‘ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் என்னுடையவர், நான் அவருடையவன்/அவருடையவள்’ என்பதுதான். மாதுர்ய பக்தியின் எடுத்துக்காட்டுகள் பிருந்தாவனத்தின் பசு மேய்ப்பவர்கள், கிருஷ்ணரைத் தங்கள் தோழனாக நேசித்தவர்கள், யசோதா மற்றும் நந்தபாபா, கிருஷ்ணரைத் தங்கள் குழந்தையாக நேசித்தவர்கள், மற்றும் அவரைத் தங்கள் அன்புக்கு உடையவராக நேசித்த கோபிகைகள். ஐஸ்வர்ய பக்தியை விட மாதுர்ய பக்தி அளவற்ற இனிமையானது. எனவே, ஜகத்குரு ஸ்ரீ கிருபாலுஜி மஹராஜ் கூறுகிறார்:.
ஸபை3 ஸரஸ ரஸ து3வாரிகா2 மது2ரா அரு ப்3ரஜ மாஹின்
மது4ரா, மது4ரத1ரா, மதுரத1ம ரஸ ப்3ரஜரஸ ஸம நஹின்
(ப4க்1தி1 ஶத1க், வசனம் 70)
'கடவுளின் தெய்வீக பேரின்பம் அவருடைய எல்லா வடிவங்களிலும் மிகவும் இனிமையானது. இருப்பினும், அதில் ஒரு தரம் உள்ளது- இறைவனின் துவாரகையின் பொழுதுபோக்குகளின் இன்பம் இனிமையானத' மற்றும் மதுராவின் பொழுதுபோக்குகளின் மகிழ்ச்சி மிகவும் இனிமையானது மற்றும் ப்ராஜின் பொழுதுபோக்குகளின் மகிழ்ச்சி மிக மிக இனிமையானது.’
மாதுர்ய பக்தியில், கடவுளின் ஸர்வ வல்லமையை மறந்து, பக்தர்கள் ஸ்ரீ கிருஷ்ணருடன் நான்கு வகையான உறவுகளை ஏற்படுத்திக் கொள்கிறார்கள்:
தா3ஸ்ய பா4வ் -- ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் என் தலைவர் நான் அவருடைய வேலைக்காரன். ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் தனிப்பட்ட ஊழியர்களான ரக்தக், பத்ரக் மற்றும் பிறரின் பக்தி தாஸ்ய பாவத்தில் இருந்தது. கடவுள் என் தந்தை அல்லது தாய் என்ற உணர்வு தாஸ்ய பாவத்தின் மாறுபாடு மற்றும் அதில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது.
ஸக்2ய பா4வ் -- ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் எங்கள் நண்பர் மற்றும் நான் அவருடைய நெருங்கிய நண்பர். ஶ்ரீதாமா, மதுமங்கல், தன்சுக், மன்சுக் ஆகியோரின் பக்தி ஸக்ய பாவ பக்தியாக இருந்தது.
வாத்1ஸல்ய பா4வ்:-- ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் என் குழந்தை, நான் அவருடைய தாய் மற்றும் தந்தை. யசோதா மற்றும் நந்தபாபாவின் பக்தி வாத்சல்ய பாவத்தில் இருந்தது
மாது4ர்ய பா4வ் -- ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் எங்கள் அன்புக்குரியவர், நான் அவரது அன்புக்குரியவன் /அன்புக்குரியவள். பிருந்தாவனத்து கோபியர்களின் பக்தி மாதுர்ய பாவத்தில் இருந்தது..
அர்ஜுனன் ஒரு ஸக்ய பாவ பக்தன் மற்றும் இறைவனுடன் சகோதர உறவை விரும்புகிறார். கடவுளின் ப்ரபஞ்ச வடிவத்தைப் பார்த்ததும், அர்ஜுனன் அளப்பரிய பிரமிப்பையும், பயபக்தியையும் அனுபவித்தார், ஆனாலும் அவர் ருசிக்கப் பழகிய ஸக்ய பாவத்தின் இனிமைக்காக ஏங்கினார். எனவே, தான் இப்பொழுது காணும் ஸர்வவல்லமையுள்ள வடிவத்தை மறைத்து மீண்டும் தனது மனித வடிவத்தைக் காட்டுமாறு ஸ்ரீகிருஷ்ணரிடம் வேண்டுகிறார்.
