ଦଶମ ଅଧ୍ୟାୟ: ବିଭୂତି ଯୋଗ

ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏହି ଅଧ୍ୟାୟର ବର୍ଣ୍ଣନା ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ତେଜସ୍ୱୀ ଏବଂ ଦୀପ୍ତିମାନ ମହିମାର ଅବଲୋକନ କରାଇ, ଧ୍ୟାନ କରିବାରେ ତାଙ୍କର ସହାୟତା କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ କରାଯାଇଛି । ନବମ ଅଧ୍ୟାୟରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଭକ୍ତିର ବିଜ୍ଞାନ ବା ପ୍ରେମମୟ ଭକ୍ତିକୁ ପ୍ରକାଶିତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ କିଛି ମାତ୍ରାରେ ନିଜ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କର ଭକ୍ତି ବୃଦ୍ଧି କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ, ସେ ତାଙ୍କ ଅନନ୍ତ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ବିସ୍ତୃତ ବର୍ଣ୍ଣନ କରିଛନ୍ତି । ଏହି ଶ୍ଲୋକ ଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼ିବାକୁ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଏବଂ ଶୁଣିବାକୁ ମଧୁର ଅଟେ ।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ସୃଷ୍ଟିରେ ଯାହାକିଛି ରହିଛି, ସବୁର ଉତ୍ସ ସେ ଅଟନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କର ବିଭିନ୍ନ ଗୁଣ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ । ସପ୍ତ ଋଷି, ଚାରିଜଣ ମହାନ୍ ସନ୍ଥ ଏବଂ ଚଉଦ ମନୁ ତାଙ୍କ ମାନସରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କଠାରୁ ପୃଥିବୀର ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କର ଅବତରଣ ହୋଇଛି । ସବୁକିଛି ତାଙ୍କଠାରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି, ଯେଉଁମାନେ ଏକଥା ଜାଣନ୍ତି, ସେମାନେ ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସର ସହିତ ତାଙ୍କର ଭକ୍ତି କରନ୍ତି । ଏହିପରି ଭକ୍ତମାନେ ପରସ୍ପର ତାଙ୍କ ମହିମାର ଚର୍ଚ୍ଚା କରି ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଭୋର ହୁଅନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ଅନୁପ୍ରାଣିତ କରନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ମନ ଯେହେତୁ ଭଗବାନଙ୍କଠାରେ ସଂଲଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ତାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ନିବାସ କରୁଥିବା ପରମାତ୍ମା ତାଙ୍କୁ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି, ଯଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ସହଜରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରନ୍ତି ।

ତାଙ୍କଠାରୁ ଏସବୁ କଥା ଶୁଣିବା ପରେ, ଅର୍ଜୁନ ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥିତି ବିଷୟରେ ତାଙ୍କର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ଏବଂ ସେ ଘୋଷଣା କରୁଛନ୍ତି ଯେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହିଁ ପରାତ୍ପର ଦିବ୍ୟ ତତ୍ତ୍ୱ ଅଟନ୍ତି । ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ମହିମାର ବର୍ଣ୍ଣନା ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ କରନ୍ତୁ, ଯାହା ଶୁଣିବାକୁ ଅମୃତ-ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହୁଛନ୍ତି, ଯେହେତୁ ସେ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦ୍ୟ, ମଧ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ତ ଅଟନ୍ତି, ସଂସାରର ସବୁକିଛି ତାଙ୍କ ଶକ୍ତିର ପରିପ୍ରକାଶ ଅଟେ । ସେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ଗୁଣ, ଶକ୍ତି, ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ଅନନ୍ତ ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି । ଯେଉଁଠାରେ ଆମେ କିଛି ଅସାଧାରଣ ଭବ୍ୟତା ଦେଖିଥାଏ, ଯାହାବି ଆମର କଳ୍ପନାକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ, ଆମକୁ ପୁଲକିତ ଏବଂ ଆନନ୍ଦାଭିଭୂତ କରିଥାଏ, ଆମେ ଜାଣିବା ଉଚିତ ଯେ ସେସବୁ ଭଗବାନଙ୍କ ଐଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର ଦୀପ୍ତି ଅଟେ । ସେ ସମସ୍ତ ଶକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରୁ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ଏବଂ ବସ୍ତୁ  ନିଜ ନିଜର ତେଜ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଆନ୍ତି । ଅଧ୍ୟାୟର ଅବଶିଷ୍ଟ ଅଂଶରେ, ସେ ତାଙ୍କ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟକୁ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରୁଥିବା ବସ୍ତୁ, ବିଭୂତି ଏବଂ କ୍ରିୟାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ସର୍ବଶେଷରେ, ସେ ଉପସଂହାର କରିବାକୁ ଯାଇ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କର ମହିମା ସେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିବା ଗୁଣମାନଙ୍କର ସମାହାର ମାତ୍ର ନୁହେଁ, କାରଣ ଅନନ୍ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ ସେ ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଅଂଶରେ ଧାରଣ କରିଥାଆନ୍ତି । ସୁତରାଂ, ସମସ୍ତ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ଉତ୍ସ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଆମେ ନିଜ ଉପାସନାର ଇଷ୍ଟ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ ।