ந ஹி தே3ஹப்4ருதா1 ஶக்1யம் த்1யக்1து1ம் க1ர்மாண்யஶேஷத1: |
யஸ்து1 க1ர்மப2லத்யாகீ3 ஸ த்1யாகீ3த்1யபி4தீ4யதே1 ||11||
ந--—இல்லை; ஹி--—உண்மையில்; தேஹ-ப்ருதா--—உடலுறந்த உயிரினத்திற்கு; ஶக்யம்---சாத்தியம்; த்யக்தும்--—கைவிடுவது; கர்மாணி--—செயல்பாடுகள்; அஶேஷதஹ---முற்றிலுமாக; யஹ----யார்; து—--ஆனால்; கர்ம-ஃபல—செயல்களின் பலன்கள்; தியாகி--—செயல்களின் பலனை அனுபவிப்பதற்காக எல்லா ஆசைகளையும் துறப்பவர்; ஸஹ---—அவர்கள்; தியாக-—செயல்களின் பலனை அனுபவிப்பதற்கான எல்லா ஆசைகளையும் துறப்பவர்; இதி--—என; அபிதீயதே----என்று கூறப்படுகிறது.
Translation
BG 18.11: உடல் உற்ற உயிரினத்திற்கு செயல்களை முற்றிலுமாக கைவிடுவது சாத்தியமில்லை. ஆனால், தங்கள் செயல்களின் பலனைத் துறப்பவர்கள் உண்மையிலேயே துறந்தவர்கள் என்று கூறப்படுகிறது.
Commentary
செயல்களின் பலனைத் துறப்பதை விட, எல்லா செயல்களையும் துறப்பதே சிறந்தது என்று வாதிடலாம், ஏனெனில் அப்போது தியானம் மற்றும் சிந்தனையிலிருந்து திசைதிருப்பல் இருக்காது. முழுமையான செயலற்ற நிலை உடல் உற்ற உயிரினத்திற்கு சாத்தியமற்றது என்று கூறி ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இதை ஒரு சாத்தியமான தேர்ந்தெடுப்பு ஆக நிராகரிக்கிறார். உண்ணுதல், உறங்குதல், குளித்தல் மற்றும் பிற அன்றாடப் பணிகள் போன்ற உடலைப் பராமரிப்பதற்கான அடிப்படை செயல்பாடுகளை அனைவரும் செய்ய வேண்டும். தவிர, நிற்பது, உட்கார்ந்து, சிந்திப்பது, நடப்பது, பேசுவது போன்ற செயல்களும் தவிர்க்க முடியாதவை. வேலையைத் துறப்பது என்பது வெளிப்புற விட்டு விடுதல் என்று நாம் புரிந்து கொண்டால், யாரும் உண்மையாகத் துறந்தவர்கள் ஆக முடியாது. இருப்பினும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இங்கே ஒருவர் செயல்களின் பலன்களில் பற்றுதலைக் கைவிட முடியுமானால், அது பரிபூரண துறப்பாகக் கருதப்படுகிறது என்று கூறுகிறார்.
