து3:க2மித்1யேவ யத்1கர்ம கா1யக்1லேஶப4யாத்1த்1யஜேத்1 |
ஸ க்1ருத்வா ராஜஸம் த்1யாக3ம் நைவ த்1யாக3ப2லம் லபே4த்1 ||8||
துஹ்கம்-—தொந்தரவு தரும்; இதி—--என; ஏவ—--உண்மையில்; யத்—--எது;கர்ம—--கடமைகள்; காய—--உடல்; க்லேஶ--—அசௌகரியம்; பயாத்---வெளியீடு; த்யஜேத்—-----துறப்பது; ஸஹ---அவர்கள்; க்ருத்வா-—செய்து; ராஜஸம்--—ஆர்வத்தின் முறையில்; தியாகம்-—செயல்களின் பலனை அனுபவிப்பதற்கு ஆசைகள துறப்பது; ந-—ஒருபோதும் இல்லை; ஏவ—நிச்சயமாக; தியாக—செயல்களின் பலனை அனுபவிப்பதற்காக ஆசைகளைத்-துறப்பது; ஃபலம்—--விளைவு; லபேத்---அடைய.
Translation
BG 18.8: பரிந்துரைக்கப்பட்ட கடமைகள் தொந்தரவாக இருப்பதால் அல்லது உடல் அசௌகரியத்தை ஏற்படுத்துவதால் அவற்றைக் கைவிடுவது ஆர்வத்தின் முறையில் முறையில் துறப்பதாகும். அத்தகைய துறப்பு ஒருபோதும் நன்மை பயக்குவதாக அல்லது உயர்த்துவதாகாது.
Commentary
வாழ்க்கையில் முன்னேறுவது என்பது நம் பொறுப்புகளை கைவிடுவது அல்ல, அதற்கு பதிலாக, அது அவற்றை அதிகரிப்பதைக் குறிக்கிறது. புதிய ஆன்மீகவாதிகள் பெரும்பாலும் இந்த உண்மையை புரிந்துகொள்வதில்லை. வலியைத் தவிர்க்கவும், தப்பிக்கும் மனப்பான்மையைக் கடைப்பிடிக்கவும் விரும்புவதால், அவர்கள் ஆன்மீக அபிலாஷையை தங்கள் கடமைகளைத் துறப்பதற்கு ஒரு சாக்குப்போக்காக ஆக்குகிறார்கள். இருப்பினும், வாழ்க்கை ஒருபோதும் சுமைகள் இல்லாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. செயலற்றமையை தொந்தரவு இல்லாததாக கருதுபவர்கள் மேம்பட்ட ஆன்மீக பயிற்சியாளர்கள் ஆகமாட்டார்கள்; மாறாக, அவர்கள் தங்கள் தோள்களில் சுமத்தப்பட்ட சுமையை நிலைநிறுத்திய போதிலும் அவர்கள் அமைதியைத் தக்க வைத்துக் கொள்கிறார்கள். கடமைகள் தொந்தரவாக இருப்பதால் அவற்றைத் துறப்பது உணர்ச்சியின் வழியில் துறப்பதாகும் என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்தச் ஸ்லோகத்தில் அறிவிக்கிறார்.
தொடக்கத்திலிருந்தே பகவத் கீதை செயலுக்கான ஒரு அழைப்பு. அர்ஜுனன் தனது கடமையை விரும்பத்தகாததாகவும், தொந்தரவாகவும் கருதுகிறார். அதன் விளைவாக, போர்க்களத்தை விட்டு ஓட விரும்பினார். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இதை அறியாமை மற்றும் பலவீனம் விரும்பத்தகாததாக இருந்தாலும், அதே நேரத்தில் உள்ளே இருந்து ஒரு உள் மாற்றத்தை கொண்டு வருவதால் தன் கடமையை தொடர்ந்து செய்யும்படி அர்ஜுனனை ஊக்குவிக்கிறார். இந்த நோக்கத்திற்காக, அவர் அர்ஜுனனுக்கு ஆன்மீக அறிவை அளித்து, ஞானக் கண்களை வளர்க்க உதவுகிறார். பகவத் கீதையைக் கேட்ட அர்ஜுன் தன் தொழிலை மாற்றிக் கொள்ளாமல், தன் செயல்பாடுகளின் மீதான உணர்வை மாற்றிக் கொள்கிறார். முன்னதாக, அவரது பணியின் பின்னணியில் ஹஸ்தினாபூர் இராஜ்யத்தை அவரது வசதிக்காகவும் புகழுக்காகவும் பாதுகாப்பதே நோக்கமாக இருந்தது. பின்னர், அதே வேலையை கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கும் செயலாக தொடர்கிறார்.
