Bhagavad Gita: Chapter 2, Verse 55

BG 2.55: பகவான் கூறினார்: ஒருவன் மனதைத் துன்புறுத்தும் புலன்களின் அனைத்து சுயநல ஆசைகளையும், வேட்கைகளையும் நிராகரித்து சுயத்தை உணர்ந்து திருப்தி அடையும் போது, ​​அத்தகைய நபர் ஆழ்நிலையில் இருக்கிறார் என்று கூறப்படுகிறது.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனின் கேள்விகளுக்கு இங்கே பதிலளிக்க ஆரம்பித்து அத்தியாயம் முடியும் வரை தொடர்கிறார். பூமியை நோக்கிய ஈர்ப்பு விசையால் ஒரு கல் ஈர்க்கப்படுவது போல, ஒவ்வொரு துண்டுகளும் இயற்கையாக அதன் முழுமையை நோக்கி இழுக்கப்படுகின்றன. தனிப்பட்ட ஆன்மா என்பது கடவுளின் ஒரு பகுதி, அவர் எல்லையற்ற பேரின்பம். எனவே, ஆன்மா எல்லையற்ற ஆனந்தக் கடலின் ஒரு துண்டாகும், மேலும், அது பேரின்பத்திற்கான இயற்கையான தூண்டுதலை அனுபவிக்கிறது. கடவுளிடமிருந்து ஆன்மாவின் பேரின்பத்தை அனுபவிக்க முயற்சிக்கும் போது, ​​அது 'தெய்வீக அன்பு' என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஆனால், அதன் ஆன்மீக இயல்பை அறியாமல், அது தன்னை உடலாக நினைத்து, உலகத்திலிருந்து உடலின் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க முற்படும்போது, ​​அது 'காமம்' என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த உலகம் ஒரு மான் பாலைவனத்தில் காணும் கானல் நீர் ம்ருக³ த்¹ரிஷ்ணா என்று வேதத்தில் அழைக்கப்படுகிறது. சூடான பாலைவன மணலில் பிரதிபலிக்கும் சூரியக் கதிர்கள், மான்களுக்கு நீரின் மாயையை (கானல் நீர்), உருவாக்குகின்றன. தனக்கு முன்னால் தண்ணீர் இருப்பதாக நினைத்து தாகம் தீர்க்க ஓடுகிறது. ஆனால் அது எவ்வளவு அதிகமாக நீரை நோக்கி ஓடுகிறதோ, அந்த அளவுக்கு மிரட்சி மறைந்துவிடும். அது ஒரு மாயையின் பின்னால் ஓடுவதை அதன் மந்தமான அறிவால் அடையாளம் காண முடியாது. துரதிர்ஷ்டவசமான மான் மாயையான தண்ணீரைத் துரத்திக்கொண்டே பாலைவன மணலில் சோர்வால் இறந்துவிடுகிறது. அதுபோலவே, ஜட சக்தியான மாயாவும், மகிழ்ச்சியின் மாயையை உருவாக்குகிறது. அந்த மாயையான மகிழ்ச்சியின் பின்னால் நம் புலன்களின் தாகத்தைத் தணிக்கும் நம்பிக்கையில் ஓடுகிறோம். ஆனால் நாம் எவ்வளவு முயற்சி செய்தாலும், மகிழ்ச்சி நம்மிடமிருந்து மேலும் மறைந்து கொண்டே இருக்கிறது. க³ருட³ பு¹ராணம் கூறுகிறது:

ச¹க்ரத⁴ரோ ’பி¹ ஸுரத்¹வம் ஸுரத்¹வலாபே⁴ ஸக¹லஸுரப¹தி ¹த்¹வம்

ப⁴வ்தி¹ரும் ஸுரப¹திரூர்த்வக³தி¹த்¹வம் த¹தா²பி¹ நனிவர்த¹தே¹ த்¹ருஷ்ணா (2.12.14)

‘ஒரு அரசன் உலகம் முழுவதற்கும் பேரரசனாக இருக்க விரும்புகிறான்; பேரரசர் ஒரு தேவலோக கடவுளாக இருக்க ஆசைப்படுகிறார்; ஒரு விண்ணுலக கடவுள் சொர்க்கத்தின் அரசன் இந்திரனாக இருக்க முயல்கிறார்; மற்றும் இந்திரன் இரண்டாம் படைப்பாளியான ப்ரஹ்மாவாக இருக்க விரும்புகிறான். ஆயினும், பொருள் இன்பத்தின் தாகம் தணியாது.

ஆனால், ஒருவர் மனதை ஜட மயக்கங்களிலிருந்து விலக்கி, புலன்களின் ஆசைகளைத் துறக்கக் கற்று கொள்ளும்போது, ​​அத்தகைய நபர் ஆன்மாவின் உள்ளார்ந்த பேரின்பத்துடன் தொடர்பு கொண்டு, மற்றும் ஆழ் நிலையில் இருக்கிறார். ஆசைகளைத் துறந்தவன் கடவுளைப் போல் ஆகிவிடுகிறான் என்று க¹டோ²ப¹நிஷத³ம் கூறுகிறது:

யதா³ ஸர்வே ப்¹ரமுச்¹யந்தே¹ கா¹மா யே ’ஸ்ய ஹ்ருதி³ ஶ்ரித¹ஹ

அத² மர்த்¹யோ ’ம்ருதோ¹ ப⁴வத்¹யத்¹ர ப்³ரஹ்ம ஸமஶ்னுதே¹ (2.3.14)

‘ஒருவன் எல்லா சுயநல ஆசைகளையும் இதயத்திலிருந்து நீக்கிவிட்டால், ஜடப்பொருளால் கட்டப்பட்ட ஜீவாத்மா பிறப்பு மற்றும் இறப்பிலிருந்து விடுதலையை அடைந்து, தெய்வீகமான அறத்தை உடையதாக ஆகிறது.' ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் மேற்கண்ட வசனத்தில், புலன்களின் சுயநல ஆசைகளை மற்றும் சுய திருப்தியை .துறந்தவர் ஆழ்நிலையில் உள்ளவர் என்று கூறுகிறார்.